Lang zal ze leven!

Wij melden u met grote vreugde dat STEK vzw, 

het zusje van STOPPEL, 

thuis geboren is op 12/12/12 om 12u, 

ze weegt minstens 200ton, en is 3ha groot.

Lees meer op haar eigen Stek-pagina.

Post mortuum.

Ze keken me aan met gitzwarte kraaloogjes, zonder oordeel, en ik voerde hen gekookte patatjes met tuinbonen. Zelfs wortelen kookte ik voor hen. Vroeger moesten ze die rauw opeten maar nu dat hun einde naderde overviel me een onmacht, een spijt. Ook wel de zekerheid dat het niet anders kon. Ik zou niet weten hoe ik hen een dikke winterjas zou moeten aandoen als het nog kouder wordt. En dan nog, die zou binnen de kortste keren aan flarden hangen of aaneenkoeken van de modder. Het was dus ook goed voor hen...

De slager kwam, bond een koord om een van de achterste poten, en liet hen wandelen. Daar gingen ze dan, rustig snuffelend. Eenmaal ter plaatse, een slag van de hamer. Ze hebben nooit geweten dat ze dood waren. Het gebeurde met een ongelooflijke trefzekerheid. De integriteit van de man was een hart onder de riem. De efficiëntie getuigde van vakmanschap.

De volgende dag begon het verwerkingsproces. Gehakt, worst, en koteletjes in pakketjes steken. Met een labeltje. Een laatste ereteken. Dank.

Alleen als je ooit varkens hebt grootgebracht, weet je wat een massa restjes en energie daar in steekt. Dat is voor af en toe. Voor speciale dagen. Wij houden zondag vleesdag.

Moeke.

Moeder smelt.

Over koetjes en kalfjes, hooi en luzerne,... Elke dag een paar kruiwagens klaver, worteltjes, koolblad, venkelgroen,... De hoofdaktiviteit van onze paps is kruiwagens voer aanbrengen en mesten en strooien en borstelen, borstelen, borstelen. Al twee borstels helemaal opgeborsteld tot op het plankje en de koeien kijken onverstoorbaar knabellend of herkauwend toe zonder schuldgevoel over het feit dat ze zoveel tijd van ons vragen. Alleen als paps hen borstelt of fien de staart van tammie insmeert met teetrie tegen de jeuk dan raken ze in extase (schitterend zicht!).

Voor hun sinterklaas hebben we een hele berg mooie geel-oranje-rood voederbieten gekocht. Ze weten het nog niet, paps en fien hebben ze om het hoekje, buiten hun gezichtsveld gestappeld.

Ondanks het werk zijn we hen zeer dankbaar voor de massa's mest waar onze komposthoop zo naar uitkijkt en de heerlijke melk, boter, karnemelk, yoghurt, plattekaas, kortom ze leveren ons supperkwaliteit.

De kalfjes doen ook hun best, maar het zijn echte mietjes, ons stiertjes. Na een tijd weggeweest te zijn (grazen in een zomerweitje), zijn ze blij weer in hun kleine stalletje terug te zijn, lekker kort bij elkaar. Michiels kop op Bruno's rug zo vredig, zo aandoenlijk. Nee, voor hen hoeft het buitenspelen niet te lang te duren...

Om dan nog te zwijgen over ons varkentjes, ze worden groot en dik dat kan niet anders want ze krijgen tweemaal per dag een grote castrol gekookte patttatjes. Die krijgen ze alleen als ze mooi stil achter hun eetbak staan dat duurt soms wel even. De karnemelk krijgt de kans niet de bodem van de trog te raken of ze vallen aan. Ze slobber en smekken aan zo een tempo hun trog leeg en daarna kijken ze u zo aan met een blik van: gedaan. 

Dat ze dikker worden merk je ook op de manier waaruit ze uit hun kot komen, ze lijken wel op twee hoogzwangere vrouwen die moeizaam opstaan. Als ze hun eten opgeschrokt hebben dan gaan ze languit in hun kot liggen tot het moment dat ze beweging horen dan zijn ze weer klaar om te eten met zo een allerte onschuldige blik bekijken ze u zo altijd klaar omzich op hun voederbak te smijten ze slagen er telkens weer om me in lachen doen uit te barsten, die lieve vuile vieze babs van ons.

Moeke.

Good food march.

Donderdag 19 september kwamen, vanuit alle windstreken van Europa, kleine boeren samen in het Jubelpark te Brussel. Zij waren met de fiets gekomen vanuit Griekenland, Polen, Roemenië, Duitsland, Oostenrijk, Italië, Nederland, Frankrijk, Groot-Brittannië etc. Het tijdstip voor deze mobilisatie had te maken met de beslissende bijeenkomst van de Europese leiders omtrent het Gemeenschappelijk Landbouw Beleid (GLB) voor de periode 2014-2020. Voor het eerst in vijftig jaar Europees Gemeenschappelijk Landbouwbeleid kan het Europees Parlement i.v.m. het toekomstige landbouwbeleid mee beslissen. De drie machten moeten dus de volgende maanden op één lijn komen: de Europese Commissie met haar voorstel tot landbouwhervorming, de Ministerraad van de 27 EU-landen en het Parlement. Het globaal landbouwplan houdt echter nauwelijks rekening met de noden van het kleine familiale landbouwbedrijf. Met de “Good Food march” wilden de kleine boeren de aandacht vragen voor een ander landbouwbeleid en voor gezond voedsel.

Wervel verwelkomde op woensdagavond op de bioboerderij De Kijfelaar de Nederlandse groep, en op donderdag trokken wij, Bart, Mathieu en ik, met de Wervelvlag, mee op in de mars rond de verschillende Europese gebouwen. Opvallende afwezigen waren de Boerenbond (of toch niet zo vreemd?), Bioforum en Landwijzer. Nochtans organisaties die opkomen voor de kleine boer. Er waren trouwens bijzonder weinig Vlamingen om onze Europese kleine boeren te verwelkomen na die toch lange fietstocht. Sterker nog, in de Vlaamse media kwam die optocht amper aan bod (1 gewone en 1 internet krant) terwijl het in de overige Europese landen heel wat aandacht kreeg.(5 radio-uitzendingen, 9 tv-journaals en maar liefst 56 krantenartikels) Vlaanderen ligt niet wakker van de problemen in de kleinschalige landbouw, of hebben we alle hoop op een kleinschalige biodiverse landbouw opgegeven?

Er was een grote delegatie van de vereniging Novissen uit Abbeville om te protesteren tegen de geplande “koeienfabriek” van 1000 melkkoeien en 750 kalveren met daaraan verbonden een methaanproductie om 40.000 drijfmest uit een straal van 110km te verwerken. Een opeenhoping van 1750 dieren in besloten loodsen, in hoofdzaak gevoederd soja, maïs uit Zuid Amerika en Afrika (en nooit het verse gras zullen proeven) en antibiotica om een epidemie te vermijden . Er zouden maximaal 10 arbeiders tewerkgesteld worden. Een project van een “ondernemer” uit Pas de Calais. De omliggende gemeenschap dreigt volledig ontwricht te worden. Nu al loopt de omgeving leeg, bang voor de vervuiling van grondwater, bodem en de verwachte geurhinder. Waar zal men de duizenden liter water per dag halen? etc.. Een monsterbedrijf vlakbij de grens en niemand, ook de boerenbond niet heeft daar enige aandacht voor. Vlaanderen ligt inderdaad niet wakker van de snel groeiende industrialisering van de landbouw noch van de gevolgen daarvan voor mens en milieu.

De optocht rond de verschillende Europese gebouwen was ludiek en vooral gemoedelijk. Voor de massaal opgetrommelde politie was het een leuke vakantiedag. Na de mars werd er op het Luxemburgplein voor het Europees parlement verzameld voor een actie-brunch. Tijdens de brunch kwamen één voor één de afgevaardigden van de diverse boerengroepen op het podium om kort hun verhaal te doen over de voor sommigen zeer lange fietstocht. Pakkende verhalen waaruit vooral veel moed en, ondanks alles, hoop uitsprak.

Vervolgens kwam de politiek aan het woord: Martin Schulz, voorzitter van het Europees Parlement, Isabel Durant en José Bové die als Europarlementleden oppositie voeren tegen het geplande nieuw landbouwbeleid en ten slotte Carlo Petrini namens Slow Food die deze optocht en bijeenkomst mede organiseerde. De toespraken werd afgerond met een rechtstreekse videotoespraak van VN-rapporteur Olivier Deschutter. Vanuit de vaststelling dat tegen 2050 meer dan 95% van de bevolking in de steden zal leven, de wereldbevolking hoogstwaarschijnlijk tot 12 miljoen mensen zal aangegroeid zijn, de landbouwgronden onder druk van die verstedelijking, de industrialisatie en vooral de vervuiling zal afgenomen zijn toonde hij de noodzaak aan voor een totaal andere landbouwbeleid. Een beleid waar voedselsoevereiniteit centraal staat, voor een landbouw geënt op de lokale omgevingsfactoren en cultuur, voor agro-ecologie zonder chemie of gewasmanipulatie en vooral een beleid met respect voor de arbeid van de lokale (kleine) boer en boerin . Kortom het tegenovergestelde van de voorstellen van de commissie.

Om 15u mochten 7 afgevaardigden van de kleine boeren de zitting in het Europees Parlement openen. Hier opnieuw pakkende getuigenissen van gewone boeren en boerinnen die 365 dagen per jaar met de zorg om de grond en hun dieren bezig zijn. Hun bezorgdheid om de kwaliteit van hun gewassen ook al ligt de kwantiteit daardoor lager. Hoe ongelijk de strijd is met de agro-industrie, hoe dorpen leeglopen, kortom een geluid dat men aan de Europese ronde tafel niet gewoon was, namelijk een relaas vanuit het hart.

Na deze getuigenissen kwamen de rapporteurs van de diverse commissies aan het woord. Met gebruik van het geijkte vakjargon stelden ze één voor één hun besluiten voor: Europa kan niet anders dan kiezen voor grootschalige industriële landbouw wil ze tussen de andere wereldspelers nog enige betekenis hebben. Over het alternatief, zoals Olivier Deschutter het formuleerde en het in de aanbevelingen van het IAASTD geformuleerd staat, geen woord. Een kaakslag voor de aanwezige boeren en boerinnen.

Wij hebben dan ook het aangekondigde debat in het parlement niet meer afgewacht. Pas nu begrepen we de opmerking van een euroambtenaar die tijdens de brunch naar ons toekwam met de laconieke mededeling dat onze actie geen zin had gezien het nieuw globaal landbouwplan zo goed als definitief vast lag. Hij had gelijk, als men het puur verstandelijk bekijkt. Vanuit het hart, het hart van José Bové, van O. Deschutter en vooral van de kleine boeren niet. Zelfs al wordt dit plan vanuit de logica van het vrijmarktdenken er doorgedrukt, we kunnen niet genoeg en aanhoudend weerstand bieden tegen zoveel onrecht. Is dit niet de bestaansreden van Stoppel?

Vragen en antwoorden.

Dit stuurde Linda, een vriendin des huizes, na een bezoek aan 'Stoppel' ons toe. 

Graag willen we dit met u delen

Draagt de boer de verantwoordelijkheid om gewassen te telen; die gewassen die 'opgewassen' zijn om de mens te voeden naar lichaam én geest?

Of

Gaat het om de productie op zich?

Gaat het om verkocht te krijgen wat geteeld is?

Kwantiteit is prioriteit?

Werkt de boer voor het welzijn van de mens en de aarde?

Of

Werkt de boer mee aan de WELVAART...van wie?

Wie vaart wel met welvaart ZONDER welzijn?

Draagt de consument mede verantwoordelijkheid voor zijn voeding; zijn welzijn op aarde?

Of

Gedraagt hij zich afhankelijk van zijn drang te consumeren?

Gedraagt hij zich afhankelijk van behoeften, die de economie creëert?

Wil de consument LEREN kiezen vanuit bewustwording?

Bewust kiezen voor wederzijds vertrouwen in de boer en zijn kunst de aarde te bewerken.

Bewust kiezen voor levenskrachtige, verse groenten.

Bewust kiezen om de 'arbeid' te steunen, die mens en aarde heelt.

        Laten mens en aarde elkaar terugvinden!

De natuurlijke kringloop weer respecteren en met DANKBAARHEID ontvangen de overvloed, geschonken door HEMEL en AARDE.

Linda

De gezondheid

is zoveel belangrijker 

dan alle uiterlijk goed,

dat waarlijk 

een gezonde bedelaar 

gelukkiger is dan

een zieke koning

Arthur schopenhauer

Luzerne lichten!

We hebben het gevonden! Dé manier om luzerne te hooien. Het probleem was steeds dat we met de tractor al het blad afschudden, hoe voorzichtig we ook te werk gingen. En toch moet het op één of andere manier van de grond gelicht worden om droog te geraken. Dit prachtige paardenwerktuig levert schitterend werk. Hoera! Met dank aan Michel en Frans (voor het passen en lassen) en Sarah (het paard).

'Stoppel' in de film 'freedom seeker' van PJ Ardies

Hier een tipje van de sluier én wij zijn er fier op!
Bedankt buurman in spé.
https://vimeo.com/freedomseeker/review/46362265/21ef0932fc

Een nieuw geluid op de boerderij.

Wateren

Watervat van 300 liter met darm van 50 meter.

Nu kan moeder de tunnel bewateren naar hartelust!

Wiede wiede woep

Zus en Mathieu naarstig aan het werk

Veldventiel

Vanaf heden terug te vinden op onze blog.

Nieuws van het veld en receptjes van groenten

die 'Stoppel' verdeelt.

Deze wordt in printvorm steeds meegegeven met

onze groentenpakketten.

Redacteur van 't moment

Katrien

Ziehier!



Eerste pakket!



Hoera!

Lang verwacht: de eerste groenten, klaar voor de oogst, dinsdag in jullie pakketten en in onze boerderijwinkel te vinden. Karaktervolle voeding die koude en natte heeft moeten trotseren, doch desondanks mooi uitgegroeid is. 't Is bijzonder, die eerste vruchten van je veld. Zeker met dit voorjaar. Het stond er soms zo triestig bij dat ik het ergste vreesde, maar de kracht van de natuur is niet te onderschatten.

Geniet ervan!

Adieu opentuindagen - welkom Anna!

 Ja ja, dat hebben we weer gehad. Het is goed geweest.

We zijn moe van al het 'geopendeurdag' maar ook blij te zien dat er zoveel mensen waren. We voelen ons gesteund en gesterkt in ons gedachtengoed waar onze boerderij en levenswijze op gebaseerd is. Dank aan alle bezoekers en allen die aan deze twee daagse hun steentje hebben bijgedragen!

Maar de voorbije week was nog meer als het vooraf genoemde...

Anna woont eindelijk bij ons in de straat! Zoals je al dan niet weet is deze vrouw een goede vriendin des huize Stoppel. Zus leerde haar kennen toen ze haar stage deed op de 'Horsterhof' in Duiven, niet ver van Arnhem (Nederland). Het is een bio-dynamisch landbouwbedrijf waar Anna jarenlang aan het hoofd stond. Zij was de bezieler en de vormgever ervan.

Nu ja, sindsdien is er een band gesmeed, niet alleen met zus maar met alle leden van ons gezin. Toen ze jonge mensen had gevonden om haar boerderij in handen te geven voor de verdere toekomst, besloot ze haar leven om te zwaaien met een grote verhuis naar België. Ze kon geen betere plaats kiezen dan bij ons, alé zo dachten wij er toch over. Maar blijkbaar zag Anna er toch ook iets in want we kunnen spreken over een feit 'Anna is onze buurvrouw'.

Het is fijn iemand te hebben die ons met raad en daad bijstaat.

Van harte welkom lieve buurvrouw Anna!

Verslaggever van de dag

Katrien

Iedereen welkom!

Planning

Wat zei Frank Deboosere ook al weer, dat de voorbije aprilmaand de natste was volgens de eerste metingen ooit?

In ieder geval, waar of niet, ons veld heeft al heel wat water mogen slikken, dat is zéker.

Ook al zijn we er van overtuigd dat het allemaal goedkomt, toch kunnen we er niet onderuit dat de sombere aprilmaand onze planning duchtig door elkaar heeft geschud.

We hadden voorzien deze week onze boerderijwinkel te kunnen openen en zo onze eerste groentjes van het veld aan te bieden, maar helaas, als de weergoden niet mee willen, is ons verhaal vlug uitverteld. Dit geldt hoogstwaarschijnlijk ook voor de leveringsdatum van het eerste groentenpakket.

Bij deze dachten we dat het dan ook misschien een betere afspraak is, het weer af te wachten, te kijken naar onze gewassen op het land (die trouwens maar dapper weer en wind trotseren) en vervolgens jullie op de hoogte te brengen van het heugelijke nieuws dat ze er klaar voor zijn, klaar om geplukt te worden, klaar om uw en mijn buikje te vullen.




natte peultjes

 

Wat denkt u?

Als er nog vragen zijn bel ons gerust of een mailtje wordt ook steeds beantwoord.

Alvast bedankt voor jullie geduld en begrip!

Groeten,

Katrien

Een dag vol verrassingen!

De opendeurdag was reeds lang gepland, hoe konden wij weten dat het zo een slecht weer ging zijn in de aanloop ervan. Heel de week gietende regen en de vooruitzichten waren bedroevend. Toch bleven we met volle moed verder bouwen aan de voorbereidingen voor onze eerste opendeurdag. Ons land was (zo goed als) verdronken maar ons verhaal wilden we kost wat kost de wereld insturen!

De tenten waren gezet, de toog stond er, het bakwerk was gebeurd maar het bleef regenen en regenen....tot op het moment waarop de eerste bezoekers het erf betraden,... de hemel scheurde open en de zon kwam tevoorschijn achter de dikke stapelwolken. Het was mooi om zien hoe de paardenbloemen en bloesems zich openden klaar om er een onvergetelijke dag van te maken.

 

Er was volk, er was véél volk. Niet geheel verwacht maar ontzettend welkom.

Kinderen bouwden kampen terwijl de 'grote' mensen het bos en veld in trokken. Na de rondleiding liepen het terras en de hoekjes van de tuin vol met mensen die genoten van de veel te lang weg gebleven zon. De fotograaf was blij met de wolkenhemel en wij met het blauw er tussen. Het was fijn vele nieuwe mensen te ontmoeten maar ook onze vaste garde op bezoek te hebben die ons steeds steunen door dik en dun.
 
 

Dank aan ieder voor jullie talrijke opkomst maar vooral dank aan alle taartenbakkers, helpende handen en de meedenkers. Met name dank aan de buurvrouwen, Maria, Mariette en Martine.

De helpende vrienden Mathieu, Korneel, Stien en Edde, Gregory, Sue, Hans en mijn hele lieve man Dieter.

Warme groet,
Katrien

Nog één keer slapen, en dan...

Onze eieren zijn verwerkt in wafels, koekjes, en cake. Mocht er iemand van jullie de Clarissen kunnen bevoorraden... Misschien krijgen we morgen dan een stralende, warme lentedag!
Weer of geen weer, het feest gaat in elk geval door, want wij zijn al helemaal in de stemming. Bijgestaan door heel wat lieve mensen is er de voorbije week uitgebreid voorbereid op alle vlakken.
We raden aan om laarzen of stevig schoeisel, en warme kleren te voorzien, het blijft tenslotte een boerderijbezoek.

We kijken uit naar jullie komst.
Tot morgen!

Vervolg van het verhaal.

Tijdens de 'goede week' (voor Pasen) is al het eerste plant- en zaadgoed de grond in gegaan. Een beetje heiligschennis omdat het weer zo mee zat. Wat volgde was een flink pak regen, (waar we op hoopten), maar op dit moment is het te koud om grote groeiprestaties te verwachten. Ondanks het vliesdoek staan de kolen paars (fosfor tekort). Sla ondervindt minder moeilijkheden, en ook de peulen (die een week eerder geplant werden) stellen het goed. Wat de gezaaide gewassen gaan doen is nog de vraag. Die zullen hard mogen duwen om door het dichtgeregende bodemoppervlak heen te geraken...

Papa en Mathieu (betrokken 'klant') zijn een tunnel gaan halen die we mochten hebben van Daan (onze werfkeet-transport-vriend). Dat is heel handig om op het land een aantal dingen op te kunnen kweken.

Vorige week hebben we de mesthoop opgezet. Papa heeft ook composthoop-compartimenten gemaakt. Het resultaat daarvan gebruiken we om in voor te zaaien. Potgrond (turf) mijden waar mogelijk, want dat is een eindige grondstof.

Een goede vriend stelde voor om plantgoed voor ons op te kweken. Daar ben ik blij om. Ze (de planten) zijn in goede handen, en hier is een zorg minder. Dat is de kracht van samen een project te dragen.

En Anna is gekomen! Helemaal uit Nederland. Met een camionette vol melkgerief. (En met Max, haar hond.) Niet te vatten wat een prachtig gebaar dat wel is. Een heel melkhuis, met alles op maat van een koe of zes. Daar heeft ze zovele jaren aan verzameld. Professioneel materiaal, alles in roestvrij staal. Een boterkarn, een kaastob, 2 koeltanks, een broedkist voor yoghurt, kwark, ... Ongelooflijk! En o zo welkom... De koeien geven om en bij de 40liter/dag, nu de jongens samen in een ander hok zijn ondergebracht. Petje af voor ons mama, die dat allemaal op haar dak krijgt, en daar relatief rustig bij blijft. Maar het is goed dat we nu grotere hoeveelheden kunnen verwerken. Over zes weken is de grote verhuis. Dan komt Anna definitief bij ons in de straat wonen. We zijn allemaal aan 't aftellen.

Intussen beginnen de voorbereidingen voor onze opendeurdag/open eco-tuindaen (29 april en 2-3 juni). Op dat vlak (en vele andere) is zus de grote trekker. 't Is zo goed om samen te werken, om taken te kunnen verdelen, om krachten te bundelen. Maar gemakkelijk is het zeker niet. Communiceren moet je leren...

Opendeurdag in 'Stoppel'

Op 29 April, van 14u tot 18u stellen wij onze boerderij 'Stoppel' open.

Die dag valt er voor jong en oud heel wat te beleven.

Een speelhoek voor de kleinsten maakt dat mama's en papa's de rondleiding doorheen het groen ongestoord kunnen meevolgen.

Doorlopend is er het theehuis om te proeven van allerlei heerlijks

 van eigen bodem en makelij.

We hopen u en uw familie een fijne, inspirerende dag te bezorgen.

Rondleiding: 14u30 en om 15u30

Adres: Stoppelweg 10, 8978 Watou - meer info? 0476/ 57 48 61

Verslag van de dag.

't Is laat. De boer is moe, maar tevreden!
De woorden zijn op, er resten nog beelden:

Peultjes planten

Kool planten

Alles bedekken met anti-vries-doek

Potjes vullen om pompoenen voor te zaaien

Christo.

Wat dacht je: Christo pakt Stoppel in?

Nee, dat lijkt alleen maar zo, omdat we het toegekomen plantgoed in de watten leggen.

's Avonds een verhaaltje en een nachtzoen, en dan goed onderstoppen, opdat de nachtvorst geen schade aanricht.

Eigenlijk ziet het er zo uit:

En binnenkort gaat het de grond in!

Groeten.

Lang niets meer van ons gehoord?

Dat is een goed teken! 

Dit wijst erop dat we volop buiten zitten, op het land en op het erf. Er staat ons heel wat te doen. Buiten het feit dat we bezig zijn met ploegen en dat volgende week de eerste plantjes de grond in gaan, dat er een padje naast de winkel is aangelegd, hebben we de voorbije week een heuse onderneming achter de rug.

Even geleden waren we op zoek naar een werfkeet. Eentje voor op het veld. We wilden een plaats waar ons werkmateriaal kon gestockeerd worden en iets waar we zouden kunnen schuilen bij hevige regenval. Het moest verplaatsbaar zijn, dus wieltje waren een must.

Na enige tijd zoeken troffen we er één aan op het internet, juist het zelfde als zusje haar woonwagen. We waren meteen verkocht en voor de prijs konden we al helemaal niet sukkelen. Het enige heikel punt was dat het niet bij de deur was. We moesten ervoor naar Werchter trekken. U vraagt zich waarschijnlijk af  'hoe vervoer je nu in godsnaam zo'n ding? 

Nu ja, ik kan met enige trots zeggen dat we al een beetje ervaring hebben met buitengewoon transport. Het menigmaal verhuizen van zus haar wagentje, de grote verhuis van de serre, het kennen van een bijzondere man met kennis van zaken, maken dat wij geen vrees hebben voor zo'n projecten.

Nu hij hier te lande staat kunnen wij dan ook zeggen dat het weer een geslaagde operatie was.

Met dank aan Daan Decroos (bijzondere man met kennis van zaken)

Tot de volgende!

Groeten

Katrien

In Actie

Eieren naar de Clarissen dragen.

't Is gebeurd! De eerste Stoppel-vóórzaai heeft plaatsgevonden. Vorige week. Peulen, doperwten, en capucijners.

Het geplant is voor eind maart gepland. Binnen twee weken komt het eerste plantgoed van De Koster al aan. Dat lijkt plots bangelijk dichtbij... 't Zal er om spannen, want de grond moet nog klaargelegd worden, en als het de komende dagen nog veel gaat regenen kan dat niet gebeuren. Zelfs niet met de paarden (die op 't land toch altijd ietsje meer mogen). We zullen ‘t moeten nemen gelijk het komt. Dat is de boerenkunst. Zo goed mogelijk inspelen op gegeven omstandigheden, want het weer heeft altijd gelijk.

We zijn vorige week ook voer voor de koeien gaan halen op Den Blinker. Onze eigen luzernekuil is gaan composteren in plaats van verzuren zoals het hoort. Bijgevolg was onze wintervoorraad er sneller door dan voorzien...

Gelukkig kan je op zo’n moment aankloppen bij collega-boeren. Transport was geen probleem, (papa's remorque is wel meer gewoon). Die lompe pakken ter plekke krijgen was een ander paar mouwen. Bij het afladen hebben we pyramidenbouwtechniek toegepast, maar je voelt toch dat die kennis niet zo paraat meer aanwezig is... En die rotbeesten ons maar uitloeien. Moeilijk gaat ook. Ze krijgen nu deels luzerne en deels gras van de tweede snee. Goede combinatie zo blijkt: ze eten het graag, en geven navenant melk.

Intussen draait ons promo-team op volle toeren. Zus en Dieter hebben een prachtige poster en flyers gemaakt voor onze voorstelling in de Steinerschool. Ook het ontwerp voor de folders was om duimen en vingers van af te likken. Maar het eindresultaat was een ontgoocheling. Bij de druk op recyclagepapier waren de kleuren veel te donker uitgevallen. Nu leeft er onder ons een dilemma. Herdrukken? Het gaat om 1000 exemplaren... Wat zal onze voetafdruk daarvan zeggen? Anderzijds is het belangrijk dat je zelf 100% achter je uithangbord kan staan...

Zaterdag namiddag ging het op Akelei (prachtig tuinbouwbedrijf in Schriek) over mechanisatie. Zeer boeiend, ook omdat ik er ook startende klasgenoten terugzag. Deze bijeenkomsten zijn echt heel waardevol! Je zit met dezelfde vragen, vreugdes en vedrieten, die vlijtig uitgewisseld kunnen worden.

Tot het volgende bericht!

Fien.

Krokusvakantie.

Het is vast voorbarig, doch o zo verleidelijk, om al van lente te spreken. Als er krokussen de grond uit kruipen, sneeuwklokjes klingelen, en vogels de dagen terug muzikaal aanfluiten, dan jeuken je handen om op het land aan de slag te gaan. Maar het is te vroeg. De grond is nog koud en nat aan 't ontwaken uit haar winterslaap. Als je ze dan niet rustig laat wakker worden, kunnen de gevolgen van haar ochtendhumeur je een heel jaar last bezorgen.

Toen het nog vroor hebben we de verteerde mest in hopen op het land klaargelegd met papa's tracteurke, en de remorque. De grond was goed hard, waardoor we geen sporen reden. Het veld is in 4 vakken verdeeld: vrucht-, kool-, blad-, en knolvak. Deze zijn in verhouding tot hun behoefte gevoed (kolen meest mest, knollen ook nogal wat, blad minder, en vrucht minst). Net voor de dooi hebben we de hopen met de hand opengegooid. Dat ging goed, maar het bleek te nat om in te werken (wat verplicht is binnen 24u...). Gisteren hebben we er ons toch met paarden en triltand aan gewaagd. Geen ideale omstandigheden, maar wel een verdienstelijk resultaat. Nu moet het echt een week of twee drie drogen, en dan ondiep ploegen. 't Zal zijn zoals de boeren hier vroeger zeiden: “half maart buiten komen, en buiten blijven”.

Afgelopen dinsdag heb ik de koeien een voormiddag uit hun stal gezet om te mesten. De zon scheen, maar dat kon hen niet bekoren. Er werd luidkeels geprotesteerd. Michiel mocht in z'n hok blijven, maar brulde joviaal mee. Bruno bonden we buiten aan een boom, heerlijk in het groene gras, maar ook door hem werd onze goed bedoelde actie op boe-geroep onthaald. Het is me wat, die beestenbende... Binnen de kortste keren raak je er aan verknocht.

De potstal is van pas gekomen deze winter, gezien hij goed vol mest was voorzag hij de nodige warmte.

Ik denk eraan volgende week de peultjes, capucijners, en doperwten voor te zaaien, een kleine toegeving aan de eerste lentekriebels.

Groeten!

Fien.

Wintertijd...

Er is de voorbije weken weer heel wat gebeurd en je ziet het, tijd om er iets over te schrijven schiet er bij in. Gelukkig dat er zo nog iets bestaat als een zondag. Vandaag doen we eens alles waar we anders door de week geen tijd voor hebben. Samen met het hele gezin het ijs op om daarna dicht tegen de kachel even na te gaan wat er de voorbije weken weer allemaal gebeurd is.

We zijn bezig met infrastructuur werken en het is geen eenvoudige zaak om van een gewoon woonhuis een boerderij te maken. Je hebt plaats nodig, gezond verstand, maar vooral veel kennis, werkende handen en moed, om in dit weer aan de slag te gaan. Gelukkig hebben we van alles wat in huis. Een vader die weet hoe de dingen aan te pakken, een sterke zus die haar handen uit de mouwen kan steken, een moeder die ons op de been houdt met warme soep, heerlijke maaltijden en veel liefde, en ik? Ik vervoeg het team met veel plezier en enthousiasme. Er zijn ondertussen uitbreidingen gebeurd aan het poortgebouw, een haag heeft (jammer genoeg) moeten plaatsmaken voor parkeergelegenheid en de mestplaat heeft ook zijn hoekje in de tuin gekregen. 

  

Bomen en hagen zijn gesnoeid en voor dat het begon te vriezen hebben we 55 laagstam appel- en peren boompjes geplant op het veld. We hebben een takkenril gemaakt van eigen snoeisel.

Toen het vriesweer aanhield hebben we de mest uitgereden en zoals het wetboek voorschrijft, op de kopakker klaargelegd in afwachting van dooi. De komende week voorzien we deze verder uit te rijden. Om dan eindelijk te kunnen beginnen, heel voorzichtig maar vol goede moed en heel veel zin aan ons eerste teeltseizoen. De zaden zijn ondertussen al even toegekomen en wachten om eindelijk de grond in te gaan, wij zijn er om hun daarbij een handje te helpen.

Wat zal het een prachtig zicht zijn om al dat heerlijk groen op ons land te zien.

Bij dit vooruitzicht zijn we dus ook volop bezig om ons project de wereld in te sturen. Blog verder updaten, teksten en lay-out voor folders, voorbereiding voordrachten, flyers en affische's voor bekendmaking hiervan. Contacten leggen en mensen ontvangen, vooral veel praten.

Naast dit alles lopen uiteraard de gewone dingen door. De zorg voor de koeien en hun kalfjes. Het melken en de melk verwerken. Het stro halen en een plaatsje geven. Maken dat de dieren voldoende eten hebben en zich goed voelen.

Ja ja, het is een hele brok en ik ben waarschijnlijk nog heel wat vergeten.

Maar waarom doet een mens wat hij doet? Omdat hij er in gelooft en dat is voor ons niet anders!

Katrien