Over koetjes en kalfjes, hooi en
luzerne,... Elke dag een paar kruiwagens klaver, worteltjes,
koolblad, venkelgroen,... De hoofdaktiviteit van onze paps is
kruiwagens voer aanbrengen en mesten en strooien en borstelen,
borstelen, borstelen. Al twee borstels helemaal opgeborsteld tot op
het plankje en de koeien kijken onverstoorbaar knabellend of
herkauwend toe zonder schuldgevoel over het feit dat ze zoveel tijd
van ons vragen. Alleen als paps hen borstelt of fien de staart van
tammie insmeert met teetrie tegen de jeuk dan raken ze in extase
(schitterend zicht!).
Voor hun sinterklaas hebben we een hele
berg mooie geel-oranje-rood voederbieten gekocht. Ze weten het nog
niet, paps en fien hebben ze om het hoekje, buiten hun gezichtsveld
gestappeld.
Ondanks het werk zijn we hen zeer
dankbaar voor de massa's mest waar onze komposthoop zo naar uitkijkt
en de heerlijke melk, boter, karnemelk, yoghurt, plattekaas, kortom
ze leveren ons supperkwaliteit.
De kalfjes doen ook hun best, maar het
zijn echte mietjes, ons stiertjes. Na een tijd weggeweest te zijn
(grazen in een zomerweitje), zijn ze blij weer in hun kleine stalletje
terug te zijn, lekker kort bij elkaar. Michiels kop op Bruno's rug zo
vredig, zo aandoenlijk. Nee, voor hen hoeft het buitenspelen niet te
lang te duren...
Om dan nog te zwijgen over ons
varkentjes, ze worden groot en dik dat kan niet anders want ze
krijgen tweemaal per dag een grote castrol gekookte patttatjes. Die
krijgen ze alleen als ze mooi stil achter hun eetbak staan dat duurt
soms wel even. De karnemelk krijgt de kans niet de bodem van de trog
te raken of ze vallen aan. Ze slobber en smekken aan zo een tempo hun
trog leeg en daarna kijken ze u zo aan met een blik van: gedaan. Dat ze dikker worden merk je ook op de manier waaruit ze uit hun kot komen, ze lijken wel op twee hoogzwangere vrouwen die moeizaam opstaan. Als ze hun eten opgeschrokt hebben dan gaan ze languit in hun kot liggen tot het moment dat ze beweging horen dan zijn ze weer klaar om te eten met zo een allerte onschuldige blik bekijken ze u zo altijd klaar omzich op hun voederbak te smijten ze slagen er telkens weer om me in lachen doen uit te barsten, die lieve vuile vieze babs van ons.
Moeke.
