Toen Kumar, een Indische jongen bij ons op bezoek kwam, voelde hij zich onmiddelijk thuis. De schuur, de koeien, de geur van verse melk en nog veel meer, deden hem denken aan zijn thuis. Dit was het echte leven, en dat miste hij zo in Vlaanderen. Hij vertelde over hun tradities, de verbondenheid en respect voor de natuur en familieverhoudingen. Kumar stamde nog uit een gemeenschap waar echte waarden belangrijk zijn. Dat voelde je ook aan zijn goedmoedigheid, zijn vertrouwen in zijn mensvriendelijkheid, enz. Toen hij vertrok uit India drukte zijn moeder hem op het hart: “wat er ook gebeurt met je, wees vriendelijk en heb mededogen voor je medemens”. Dit is Kumar's absolute sterkte. Een zegen voor de achterdochtige Westerling. Ook een zegen voor ons, want het zijn die waarden die in ons project prioritair zijn: mensen verbinden, de kracht van met positieve dingen bezig te zijn, dat echte keuzes inspirerend werken....
Toen ik met de melk bezig was vertelde hij over zijn moeder die een koe gekregen had van zijn vader, waardoor ze zoveel meer mogelijkheden kreeg om heerlijke dingen te maken van de melk . Ze was daar heel dankbaar voor. Het zorgen voor zo een goedmoedig dier maakte haar gelukkig.
Ik vroeg hem wat zij in India van de melk maakten. Blij, en als een volleerde kok begon hij te koken. Hij bracht 2 liter melk al roerend aan de kook, en genoot van de geur, dat was nog echte geur van thuis. Hij had het in zijn studiootje proberen maken met dozen melk, maar dat lukte niet... Toen de melk kookte deed hij een goede geut azijn erin, roerde het langzaam, tot de melk schiftte, en goot dit alles door een zeefdoek. Hij draaide de doek dicht en legde dat tussen 2 plankjes, met een gewicht erop om uit te lekken. Het resultaat was een echt “panir”-kaasje zoals men dat ginds noemt.
Ondertussen had ik spinazie in de tuin gehaald. Hij mixte die, deed daar tomatenpuree, koriander, veel look, en een restje gekookte aardappelen onder, en daarna deed hij die panirblokjes (kruidig gebakken) erbij. Dit werd opgediend met basmati-rijst met worteltjes en erwtjes in. Heerlijk!
Sindsdien is dit mijn favoriete kaasbereiding: eenvoudig, en zo vriendelijk om altijd te lukken. Terwijl mijn gouda kaasbereiding volgens de boeken uren duurt, precies van duur en temperatuur moet bejegend worden, dreigt met de hygiëne-eisen, mislukking, de gepaste outfit voor de kaas te pekelen, drogen, draaien, draaien, en draaien,... En als daar op 't einde van de rit niet altijd precies dezelfde kaas uitkomt, krijg je 't niet verkocht... Kortom: frustratie ten top! Tot dat ik het volgende bedacht: met liefde gemolken, in grote vriendschap voor ons koeien, melk met verwondering en dankbaarheid onthaalt, met veel respect aan de slag, het werk geregeld onderbroken door bezoekers of een telefoon... Niet strikt volgens het boekje maar toch een mooi resultaat en vooral heerlijk echt. Dit is niet betaalbaar, dus schenk ik het aan mensen die beseffen hoe waardevol die kaas en ons project is.
Moeke.
Moeke.
