Vreemd,...wat was er toch gebeurd dat onze boter niet meer lukte?
Om te beginnen bij 't begin...
We hebben, zoals u reeds weet, twee fantastische koeien gekregen. Twee koeien met elk een kalfje in de buik. Tammie, heeft ondertussen 'Michieltje' gebaard, ons eerst geborene op de boerderij. Paulette, moet kalven in januari. Zij gaf dus nog volop melk toen ze bij ons toekwam. Dit is ondertussen ook al heel wat verminderd omdat ze aan het 'droogvallen' is (nog ongeveer 2 liter per dag). Maar nu is Tammi daar alweer met maar liefst 10 liter melk per dag, ook al drink Michieltje 's morgens én 's nachts nog heel de tijd bij de moeder. Wat een productie! Heerlijk...
Nu ja, het stelt ons voor heel wat uitdagingen. Wat doen we met al die melk?
Buren vinden het fijn, verse melk te komen halen. Maar daarmee is natuurlijk onze melkberg nog niet volledig weggewerkt. Wat kan je allemaal maken van melk?
Chocolademelk, pudding, pannenkoeken, havermoutpap en aanverwanten, ja dat waren de makkies. Maar je kan natuurlijk ook boter, karnemelk, yoghurt, plattekaas en échte harde kazen maken. Allemaal uiterst lekker en zeer gewild, maar ook al heel wat meer studiewerk en kunde verreist.
We gingen na de yoghurt, die simpel te maken was, over naar boter. Het leek ons een haalbare kaart. Een boterkarn bleek aangewezen na een aantal verwoede pogingen met glazen flessen en kloppertjes erin. Onze buurman, michel, had wel nog 'iets' op de zolder staan waar hij in den tijd met zijn vrouw nog boter had ingemaakt. En hola, nog wel iets dat hij zelf gemaakt had! Het zag er niet zo spectaculair uit maar het werkte wel! Ale, toen toch nog, in die warme nazomer dagen...Helaas sindsdien, ook al draait vake twee uur aan de hendel, wil de melk géén boter meer worden. Geprobeerd en nog eens her geprobeerd...Er zat niets anders op dan onze hulplijn in te roepen.
Boerderij 'De Zwaluw' in Lovendegem, de gulle schenkers van onze koeien, wordt gerund door geweldige mensen. Je hebt vader Dirk en moeder Ria. Zoon Nils is één van de zonen die nu de boerderij overneemt. Maar ook de grootmoeder, (moeder van Dirk ) heeft een belangrijk aandeel in het familiebedrijf.
Met hun jarenlange ervaring en kennis waren dit dan ook diegene bij uitstek om ons probleem mee te helpen opsporen én oplossen. Gelukkig waren ze daartoe bereid en dan nog met een glimlach.
En nu begint pas het verhaal...
Voorbije week dinsdag, 15 november, besloten Moeke en ik eens een kijkje te gaan nemen bij Ria. Zij heeft een heuse kaasmakerij met alle professionele benodigdheden. Zover staan wij nog niet. Maar er zijn genoeg andere manieren waarop wij dat even goed zouden kunnen, verzekerd ze ons. We overlopen met haar het hele proces hoe dat wij onze boter maken.
Ze heeft algauw een aantal mogelijke pijnpunten die er zouden kunnen toe geleid hebben dat onze boter geen boter wilde worden. Omgevingstemperatuur – toen heerlijke najaarszomerse wamte – en nu heel wat frisser. En de zuurtegraad van de melk vooraleer het in de karn gaat. Het zou kunnen...Vervolgens mochten we haar proces van het begin tot het eigenlijke klompje goud in een boterpapiertje bijwonen.
De melk staat hier klaar, reeds genoeg aangezuurd om in de
boterkarn te doen.
Terwijl de boterkarn zijn werk doet, dekt Ria de plattekaas goed warmpjes in en kunnen de emmers reeds uitgespoeld worden.
De melk is na ongeveer 20 minuten in de boterkarn veranderd in klontertjes die de grote van een rijstkorrel hebben. Tijd om de karnemelk af te laten en vervolgens meerdere malen te spoelen met koud water.
En daar is hij dan...dé klomp boter, klaar om afgewogen te worden, in vorm te brengen en in te pakken!
Het was voor ons een ontzettend fijne en leerrijke dag en ik kan u reeds verklappen...
Met de tips van Ria in acht genomen. Onze boter is GELUKT ! En bij deze hebben we dan ook weer onze gegeerde karnemelk.
Verslaggever van de dag,
Katrien.
