Wij posten de komende weken zijn indrukken en belevenissen.
Zondag 20 jan:
7u 's morgens, donker, koud en sneeuw. De treinreis vaar Brussel luchthaven verloopt stipt. De vlucht met maatschappij Qatar heeft echter door de sneeuw 3u vertraging. Om 18u30 kunnen instappen, lijn eerste kennismaking met vliegen. Wat ik onthou is dat vliegen een permanente vorm van conumeren is met als resultaat een enorme vuilnisbelt bij het einde van de vlucht.
Maandag 21jan
Om 2u 's morgens landen we in Doha. Door de vertraging missen we de aansluiting met Delhi en hebben pas om 21u een vlucht. De maatschappij belooft ons tot dan een hotel. We moeten wel wat geduld hebben. Dit betekent, wachten in de lounge van de luchthaven tot 10u 's morgens. Dit wordt gevuld met veel gesprekken. Om 11u worden we naar het hotel gebracht. Doha is een zo als nieuwe moderne stad, opgetrokken met oliedollars. Het hotel is super de luxe. Na een uitgebreid ontbijt kunnen we onze slaap inhalen in een luxe eenpersoonskamer. Tegen 18u krijgen we een even uitgebreid diner en worden we naar de luchthaven gebracht. Om 21u vliegen we naar Delhi, waar we om 3u30 landen. Het is een sobere, mooie luchthaven, meer moet dit niet zijn.
Dinsdag 22 jan
Na wat onderhandelen (in India wordt over alles onderhandeld) nemen we een taxibus naar ons transit hotelletje Indiabah. We rusten tot 9u en krijgen er een toat met tjai ontbijt.Vervolgens nemem we een toek-toek naar het Intachkantoor. Een toek-toek is een taxi waarvan de eerste helft een halve brommer is met daarachter een bak waar 3 pers kunnen zitten. 4 mensen kan ook maar dan moet er een half erbuiten hangen. Deze driewieltaxi slalomt tussen de eeuwig toeterende auto's, moto's, zeldzame fietsers, paardekarren en honderden andere toek-toeken.Tijdens de rit openbaart zich de de stad. Met zijn 15 miljoen inwoners is de straat een broeinest van heel veel volk, evenevvel handeltjes in allerlei kraampjes, oude kramikige winkeltjes, her en der een koe, straatkeuken en de alomtegenwoordige tjaikarretjes. (indische thee). Om 11u komem we aan in het Intachkantoor. Intach is een die instaat voor de bescherming van het Indisch erfgoed. Johan helpt met Intach Belgium zorgen voor de verloren tuinen van Kharujaho. Na de besprekingen met de generaal verpozen we even in een van de honderden parken van de stad (deze megastad is wel de groenste van de wereld) en nemen dan de toek-toek naarChanki Shawk, de dagelijkse marktplaats. Wat dit betekent is moeilijk te beschrijven, dat komt later. In ieder geval lijkt alles in India een grote chaos terwijl toch alles als vanzelf verloopt, de mensen merkwaardig rustig en vriendelijk blijven. Een wonder op zich. Na deze ervaring nemen we de metro naar het hotel. Opnieuw een verhaal op zich. Terwijl we wachten tellen we gemiddeld 85 mensen per minuut die naar het ondergrondse schuiven. Tel maar wat dit betekent aan instroom per dag. Om 19u nemem we de toek-toek naar het station. Opnieuw zelfde tafereel: het perron is een opeenstapeling van mensen, pakken, winkeltjes...Johan had een slaapplaats gereserveerd. Was dit niet gebeurt dan konden we amper op de trein. bij zijn aankomst zet zich een onoverzichtelijks stroom van mensen, pakken, dozen, onmogelijke waar richting wagondeur en dit duurt tot niemand er meer bijkan. Kharujaho ligt 600 km zuidwaarts. De trein die heel rustig rijdt komt er aan om 6u30 's morgens.
Woensdag 23 jan
Bij aankomst worden we opgepikt door een bediende van het hotel met een klein autotje type fiat bolleke. Maar bij wonder gaat iedereen en alle bagage erin en erop. Je moet wel even op de bagage letten op het dak, want dit wordt niet vastgelegd. Het is een sober mooi hotel met het elementaire. (kamer = bed, stoel, lavabo en wc) Meer moet dat niet zijn.We kunnen het ontbijt nemen op het dak van het tegenoverliggend restaurant en vertrekken vervolgens naar een kleine landbouwgemeenschap even buiten de stad. Een stad van 3 straten...) Het is een eerste kennismaking met agro-forestery vanuit een traditie. Heel mooi en harmonisch.Terug in stad ontmoeten we Swatantra, de landbouwingenieur die de resatauratie van de veloren tuinen leidt.
Donderdag 24 jan
Na het ontbijt nemen Louis en ik een yoga sessie van 1 uur. Daar worden onze knoken behoorlijk gekraakt. Met de toek-toek laveren we langs veldwegen en een plattelandsdorp naar een verloren tuin met tempel 10km verderop. We worden er ontvangen door een heus comite met muziek, dans, stigma, bloemenkrans en heerlijk eten. Johan en Swatantra geven ons een geleid bezoek van de restaurtie en wat de plannen voor de torkomst zijn. Echt interessant hoe zij met plaatselijke middelen een soort EM maken (kost niets) en men de plaatselijke boeren leert een composthoop opozetten (ipv kunstmest). Confronterend is ook hoe weinig gereedschap zij nodig hebben voor een groentenveld van 2ha. Ze hebben wel volk genoeg. (10 mensen voor het onderhoud) De werkeloosheid is enorm, en Intach Belgie probeert met dit project enkelen een behoorlijk werk te bezorgen.
De kennismaking met de Indische cultuur is moeilijk onder woorden te brengen. Men moet het beleven.
