Vrijdag 27 januari 2012. De dag die begon om 2u 's nachts omdat vast stond dat Paulette zou kalven. Dé beentjes waren immers weg. Een schitterende nacht die wemelde van sterren. In de stal lag men vredig te herkauwen, dat was af te leiden uit het rustige gesnuif. Het licht durfde ik niet ontsteken. Bang om te storen.
6u 's morgens. Nog steeds geen kalf. Dé beentjes waren nochtans weg. Het zou vandaag gebeuren. Tammie molk ongemakkelijk. Paulette was ongemakkelijk.
8u. Naar de notaris. Compromis tekenen voor Anna's huis. De zon straalde van ons geluk. Daarna het huis zelf nog 'ns gaan opsnuiven. Telefoon van zus: Paulette's arbeid was ingezet. Goed dat zij erbij was, wie anders kon zo'n situatie beter inschatten dan een moeder van twee kinderen.
Ik op mama's fiets naar huis. Clara zat op wacht bij de stal. De pootjes waren al zichtbaar. Dirk gebeld (wie anders). Hij zei me te kijken welke kant van 't kalf eraan kwam, en hem daarover te berichten. Het tongetje stak uit. We hadden de kop dus. In dat geval was er nog tijd. Dirk zou komen. Maar Paulette was sneller. Zij wist trouwens best hoe het moest. Op drie kwartier was de zaak geklonken. Weer een stiertje... Die moeten er ook zijn... Hij lijkt op Bambi, (kastanjebruine vacht en grote donkere ogen), maar hij heet Bruno (naar de notaris, dat was Anna's lumineuze idee). Een uit de kluiten gewassen kalf, (mocht ook wel, na drie weken over tijd te zijn), dat onverstoorbaar zijn gang gaat, een maatje voor Michiel. Dirk kwam en zag dat het goed was. Zus had een schitterend feest uit haar oneindig creatieve mauw geschud. Zo overvloedig dat het feestgevoel zich over de hele dag en alle fijne mensen die kwamen uitstrekte. Maria kwam, en was gelukkig met de geboorte. Broer Thijs kwam, na een geslaagd examen, en ook wij waren gelukkig. Martine kwam met een bloemenkrans onze jongste telg lauweren. De kroon op een prachtige dag!
