Tammie is onze kalfkampioene. Naar goede gewoonte weer 3 weken over tijd, maar als het moment daar is klaart ze de klus in minder dan een half uur. Zonder veel TamTam gelijk ze dat zeggen. Het moederschap bekijkt ze zeer vriendschappelijk. Terwijl zij haar kalf aflikt, mag ik er aan frullen zoveel ik wil. Co-ouderschap is voor haar gerust bespreekbaar.
Evie wist niet wat haar overkwam. Gisteren gedekt, vandaag een kalf. Goh... "De tijd vliegt"... zag ik haar denken." Voor je 't weet... en zonder al te veel moeite... Mmmeuh."
Eerste vraag van de toeschouwers: "en, wat is 't?" Ik, lollig als altijd: "een kalf." (Woehaha). Moet toch niet steeds origineel zijn. Vervolgens was het aan Tammie om te lachen, want ja, wat is het... een stiertje, mét tepeltjes... Er valt een ongemakkelijke stilte bij de omstanders, en vervolgens: "als 't maar gezond is!" Dat vind ik ook. Bovendien weer een reden om te borrelen. Zelfs het kalf was het daar mee eens. Het mag dan een bi-tje zijn, het is verdomd een zuipschuit. Na een paar mislukte opstijgpogingen met onzachte neuslandingen ten gevolge, had het een malse speen beet... om de eerste 5min niet meer los te laten. "Dit pakken ze mij niet meer af" zal het bij zichzelf gedacht hebben, "Santé!"