Christo.

Wat dacht je: Christo pakt Stoppel in?

Nee, dat lijkt alleen maar zo, omdat we het toegekomen plantgoed in de watten leggen.

's Avonds een verhaaltje en een nachtzoen, en dan goed onderstoppen, opdat de nachtvorst geen schade aanricht.

Eigenlijk ziet het er zo uit:

En binnenkort gaat het de grond in!

Groeten.

Lang niets meer van ons gehoord?

Dat is een goed teken! 

Dit wijst erop dat we volop buiten zitten, op het land en op het erf. Er staat ons heel wat te doen. Buiten het feit dat we bezig zijn met ploegen en dat volgende week de eerste plantjes de grond in gaan, dat er een padje naast de winkel is aangelegd, hebben we de voorbije week een heuse onderneming achter de rug.

Even geleden waren we op zoek naar een werfkeet. Eentje voor op het veld. We wilden een plaats waar ons werkmateriaal kon gestockeerd worden en iets waar we zouden kunnen schuilen bij hevige regenval. Het moest verplaatsbaar zijn, dus wieltje waren een must.

Na enige tijd zoeken troffen we er één aan op het internet, juist het zelfde als zusje haar woonwagen. We waren meteen verkocht en voor de prijs konden we al helemaal niet sukkelen. Het enige heikel punt was dat het niet bij de deur was. We moesten ervoor naar Werchter trekken. U vraagt zich waarschijnlijk af  'hoe vervoer je nu in godsnaam zo'n ding? 

Nu ja, ik kan met enige trots zeggen dat we al een beetje ervaring hebben met buitengewoon transport. Het menigmaal verhuizen van zus haar wagentje, de grote verhuis van de serre, het kennen van een bijzondere man met kennis van zaken, maken dat wij geen vrees hebben voor zo'n projecten.

Nu hij hier te lande staat kunnen wij dan ook zeggen dat het weer een geslaagde operatie was.

Met dank aan Daan Decroos (bijzondere man met kennis van zaken)

Tot de volgende!

Groeten

Katrien

In Actie

Eieren naar de Clarissen dragen.

't Is gebeurd! De eerste Stoppel-vóórzaai heeft plaatsgevonden. Vorige week. Peulen, doperwten, en capucijners.

Het geplant is voor eind maart gepland. Binnen twee weken komt het eerste plantgoed van De Koster al aan. Dat lijkt plots bangelijk dichtbij... 't Zal er om spannen, want de grond moet nog klaargelegd worden, en als het de komende dagen nog veel gaat regenen kan dat niet gebeuren. Zelfs niet met de paarden (die op 't land toch altijd ietsje meer mogen). We zullen ‘t moeten nemen gelijk het komt. Dat is de boerenkunst. Zo goed mogelijk inspelen op gegeven omstandigheden, want het weer heeft altijd gelijk.

We zijn vorige week ook voer voor de koeien gaan halen op Den Blinker. Onze eigen luzernekuil is gaan composteren in plaats van verzuren zoals het hoort. Bijgevolg was onze wintervoorraad er sneller door dan voorzien...

Gelukkig kan je op zo’n moment aankloppen bij collega-boeren. Transport was geen probleem, (papa's remorque is wel meer gewoon). Die lompe pakken ter plekke krijgen was een ander paar mouwen. Bij het afladen hebben we pyramidenbouwtechniek toegepast, maar je voelt toch dat die kennis niet zo paraat meer aanwezig is... En die rotbeesten ons maar uitloeien. Moeilijk gaat ook. Ze krijgen nu deels luzerne en deels gras van de tweede snee. Goede combinatie zo blijkt: ze eten het graag, en geven navenant melk.

Intussen draait ons promo-team op volle toeren. Zus en Dieter hebben een prachtige poster en flyers gemaakt voor onze voorstelling in de Steinerschool. Ook het ontwerp voor de folders was om duimen en vingers van af te likken. Maar het eindresultaat was een ontgoocheling. Bij de druk op recyclagepapier waren de kleuren veel te donker uitgevallen. Nu leeft er onder ons een dilemma. Herdrukken? Het gaat om 1000 exemplaren... Wat zal onze voetafdruk daarvan zeggen? Anderzijds is het belangrijk dat je zelf 100% achter je uithangbord kan staan...

Zaterdag namiddag ging het op Akelei (prachtig tuinbouwbedrijf in Schriek) over mechanisatie. Zeer boeiend, ook omdat ik er ook startende klasgenoten terugzag. Deze bijeenkomsten zijn echt heel waardevol! Je zit met dezelfde vragen, vreugdes en vedrieten, die vlijtig uitgewisseld kunnen worden.

Tot het volgende bericht!

Fien.