Karolien de veldheld.

Afgelopen week is de luzerne ondergeploegd met Karolien. Ze deed dat ontzettend goed. Ik ben dan ook fier op haar.

We hebben echt mooi werk geleverd. De voor was "pielboetrechte" zoals ze dat hier zouden zeggen. Ze luisterde als nooit tevoren, trok gestaag en draaide heel voorzichtig aan de kopakkers. Ook de grond was ideaal en scheurde gewillig open. Doordat er luzerne op stond was het niet te nat. Het gewas was redelijk lang maar stropte gelukkig niet. En het weer was zalig! Geen zuchtje wind. Het is ons blijkbaar gegund: alles zat mee.

Tammie en Evie.

Evie is praktisch van geest en gaat onverstoorbaar haar gang alsof het nooit anders geweest is. Ze kwam gisterenavond de stal binnen, begon flink te eten, vlijde zich daarna voldaan neer op een dik pak stro midden in de stal om aldaar rustig te herkauwen.

Tammie daarentegen was weer helemaal van haar melk, ocharm. Dat ze dit nu nog moest meemaken. Eerst haar wederhelft (en onderdaan) Paulette verliezen, en dan komt daar zomaar een dikke bruine, zonder veel commentaar, de baas spelen. Haar uier stond gespannen van de stress. Ze at, alsof haar leven er van af hing, van het hooi waar anders met lange tanden aan sabbelde, en ze liep onrustig heen en weer voor het voederhek. Tot overmaat van ramp pikte die gestrande potvis ook nog eens haar stro-bed in?!
Ik denk niet dat ze een oog heeft dicht gedaan vannacht.

Deze morgen stonden ze beide klaar aan het voederhek. Elk in een andere uiterste hoek weliswaar. Maar het gaat steeds beter. Na het melken stonden ze al zusterlijk naast elkaar te eten. En tegen de middag hielden ze samen siësta. Evie nog steeds lekker veel plaats in nemend, en Tammie voorzichtig achteruit geparkeerd in een hoekje.
Naar mijn gevoel heeft Tammie er deugd van terug een maatje te hebben. Ook al is het een maatje meer... Ze loeit minder (iets wat ze de laatste tijd wel erg veel deed), ze eet beter, en ze gaat af en toe liggen. Ondanks de onrustige start heb ik het gevoel dat het haar terug rust zal brengen. Laat ons hopen!

Fien.

Evie.

Wat een prachtige dag vandaag. De dag die ons Evie bracht. Een echte, rode, West-Vlaamse koe uit de kudde van de familie Bulckaert.
We zijn ontzettend blij met haar. De stal is weer gevuld. Al is het een heel ander zicht dan voorheen. Zozeer als Tammie en Paulette op elkaar leken, zozeer verschillen Tammie en Evie.
Als dag en nacht. Tammie groot, licht, fijn van beenderwerk, echt melktypisch. Evie ook groot, maar donker, grover van beenderwerk, en gedrongener. Eerder neigend naar dubbel-doel. Van bouw en karakter een rasechte West-Vlaamse. Rustig, eerder op zichzelf, maar zeer charismatisch. Tammie zal van ver eens roepen, maar maakt zich gauw uit de voeten als Evie nadert.
Ik vind haar echt een mooie koe, en de Bulckaerts zijn zo lieve mensen! Wat een geluk dat we bij hen terechtgekomen zijn.
Eind november gaat ze kalven. Jaja, er roert vanalles in de stal. We houden jullie op de hoogte!

Karolien om te zien.

Lang verwacht. Nooit gedacht. Toch gebracht. Zware vracht. Zachte vacht. Hier is dan eindelijk een plaatje van ons trekpaard, Karolien. Zij is het tracteurke dat de grond bemesten en bewerken zal.  Een stielvrouw met heel wat ervaring en karakter. Dat laatste durft zich wel eens tegen mij keren. Als ge niet niet recht in uw schoenen staat, zal zij u eens al de hoeken van het veld laten zien. Maar dat geeft niet, ik zie immers al de hoeken van het veld even graag. Er mag gerust wat pit in zitten. Ik moet maar leren in m'n schoenen staan.