donderdag 14 november 2013

Tammie en Evie.

Evie is praktisch van geest en gaat onverstoorbaar haar gang alsof het nooit anders geweest is. Ze kwam gisterenavond de stal binnen, begon flink te eten, vlijde zich daarna voldaan neer op een dik pak stro midden in de stal om aldaar rustig te herkauwen.
Tammie daarentegen was weer helemaal van haar melk, ocharm. Dat ze dit nu nog moest meemaken. Eerst haar wederhelft (en onderdaan) Paulette verliezen, en dan komt daar zomaar een dikke bruine, zonder veel commentaar, de baas spelen. Haar uier stond gespannen van de stress. Ze at, alsof haar leven er van af hing, van het hooi waar anders met lange tanden aan sabbelde, en ze liep onrustig heen en weer voor het voederhek. Tot overmaat van ramp pikte die gestrande potvis ook nog eens haar stro-bed in?!
Ik denk niet dat ze een oog heeft dicht gedaan vannacht.

Deze morgen stonden ze beide klaar aan het voederhek. Elk in een andere uiterste hoek weliswaar. Maar het gaat steeds beter. Na het melken stonden ze al zusterlijk naast elkaar te eten. En tegen de middag hielden ze samen siƫsta. Evie nog steeds lekker veel plaats in nemend, en Tammie voorzichtig achteruit geparkeerd in een hoekje.
Naar mijn gevoel heeft Tammie er deugd van terug een maatje te hebben. Ook al is het een maatje meer... Ze loeit minder (iets wat ze de laatste tijd wel erg veel deed), ze eet beter, en ze gaat af en toe liggen. Ondanks de onrustige start heb ik het gevoel dat het haar terug rust zal brengen. Laat ons hopen!

Fien.