Weeral een hele poos geleden, ik weet het, maar geloof me, we kunnen er gewoon niets aan doen. Onze dagen gaan veel te vlug, er dient zoveel te gebeuren en die handen en voeten zijn enkel in staat tot wat ze de voorbije tijd gedaan hebben.
Gelukkig is er even een moment om terug te blikken, ik heb zo even dat moment gestolen, de nood was hoog om er even tussen uit te knijpen en op mijn net verworven groene eiland heb ik dat dan ook gedaan.
Graag kijk ik even teug naar de voorbije maanden, naar onze hoogtepunten, de rest laten we maar zo. Ja, ondertussen 8 maand geleden kreeg Stek zijn plaatsje in deze wereld, niet enkel op papier maar ook in de praktijk. Keihard is er gezwoegd geweest, en niet enkel door mij, om van deze plaats iets buiten-gewoons te maken. We zijn er nog niet en toch, als ik zo even zie vanwaar we komen moet ik zeggen dolgelukkig te zijn. De voorbije weken heeft de Bouworde nog een duwtje bijgegeven, ondanks het 'snik-kapot'-gevoel ben ik zeer in m'n sas over het resultaat. De hoeve wordt stilletjes aan ingepalmd door hennetjes en haantjes, poesjes en kalfjes maar ook mijn twee kindertjes, man en ikzelf hebben ons nest gevonden. Voortaan wordt dit onze uitvalbasis en dé plaats waar we anderen een plaats willen geven. Wat me ook opviel is dat de voorbije tijd Stek nooit op zoek is gegaan om een werking op poten te zetten, toch kwam van alles op ons pad, al waren het vooral scholen die een dagje wilden meedraaien. Geen één onder hen was gelijk. Wat voor hun misschien een fijne dag uit was, was voor ons een hele ervaring om te zoeken welke weg wij wilden inslaan en ook hoe we dit verder zouden uitbouwen. Ook hebben we véél gefeest, van lentefeest naar open deur, van verjaardag tot verjaardag, camping Stek was bijna altijd van de partij. Ik heb genoten en ik denk, meerdere met mij. Iets wat we zeker meenemen in onze toekomstplannen en vooral nu dat we aan de lijve ontdekt hebben dat onze geweldig grote poel heerlijke afkoeling en vertier biedt bij warme dagen, ja zo is de camping helemaal compleet.
Ik heb mensen ontmoet, heel wat mensen, maar helaas namen onthouden is niet mijn sterkste kant en er is veel me ontgaan door die 'akelige' focus op verbouwen. Hetgeen wel is blijven plakken zijn de bemoedigende woorden, het enthousiasme, het geloof en de vele goede tips om er iets van te maken. Ik ben dus meer dan ooit ervan overtuigd op de goede weg te zijn, ook al twijfel ik er niet aan dat ook deze weg met vallen en opstaan zal zijn.Katrien
