woensdag 21 november 2012

Moeder smelt.


Over koetjes en kalfjes, hooi en luzerne,... Elke dag een paar kruiwagens klaver, worteltjes, koolblad, venkelgroen,... De hoofdaktiviteit van onze paps is kruiwagens voer aanbrengen en mesten en strooien en borstelen, borstelen, borstelen. Al twee borstels helemaal opgeborsteld tot op het plankje en de koeien kijken onverstoorbaar knabellend of herkauwend toe zonder schuldgevoel over het feit dat ze zoveel tijd van ons vragen. Alleen als paps hen borstelt of fien de staart van tammie insmeert met teetrie tegen de jeuk dan raken ze in extase (schitterend zicht!).

Voor hun sinterklaas hebben we een hele berg mooie geel-oranje-rood voederbieten gekocht. Ze weten het nog niet, paps en fien hebben ze om het hoekje, buiten hun gezichtsveld gestappeld.
Ondanks het werk zijn we hen zeer dankbaar voor de massa's mest waar onze komposthoop zo naar uitkijkt en de heerlijke melk, boter, karnemelk, yoghurt, plattekaas, kortom ze leveren ons supperkwaliteit.

De kalfjes doen ook hun best, maar het zijn echte mietjes, ons stiertjes. Na een tijd weggeweest te zijn (grazen in een zomerweitje), zijn ze blij weer in hun kleine stalletje terug te zijn, lekker kort bij elkaar. Michiels kop op Bruno's rug zo vredig, zo aandoenlijk. Nee, voor hen hoeft het buitenspelen niet te lang te duren...

Om dan nog te zwijgen over ons varkentjes, ze worden groot en dik dat kan niet anders want ze krijgen tweemaal per dag een grote castrol gekookte patttatjes. Die krijgen ze alleen als ze mooi stil achter hun eetbak staan dat duurt soms wel even. De karnemelk krijgt de kans niet de bodem van de trog te raken of ze vallen aan. Ze slobber en smekken aan zo een tempo hun trog leeg en daarna kijken ze u zo aan met een blik van: gedaan. 

Dat ze dikker worden merk je ook op de manier waaruit ze uit hun kot komen, ze lijken wel op twee hoogzwangere vrouwen die moeizaam opstaan. Als ze hun eten opgeschrokt hebben dan gaan ze languit in hun kot liggen tot het moment dat ze beweging horen dan zijn ze weer klaar om te eten met zo een allerte onschuldige blik bekijken ze u zo altijd klaar omzich op hun voederbak te smijten ze slagen er telkens weer om me in lachen doen uit te barsten, die lieve vuile vieze babs van ons.

Moeke.