De opendeurdag was reeds lang gepland, hoe konden wij weten dat het zo een slecht weer ging zijn in de aanloop ervan. Heel de week gietende regen en de vooruitzichten waren bedroevend. Toch bleven we met volle moed verder bouwen aan de voorbereidingen voor onze eerste opendeurdag. Ons land was (zo goed als) verdronken maar ons verhaal wilden we kost wat kost de wereld insturen!
De tenten waren gezet, de toog stond er, het bakwerk was gebeurd maar het bleef regenen en regenen....tot op het moment waarop de eerste bezoekers het erf betraden,... de hemel scheurde open en de zon kwam tevoorschijn achter de dikke stapelwolken. Het was mooi om zien hoe de paardenbloemen en bloesems zich openden klaar om er een onvergetelijke dag van te maken.
Er was volk, er was véél volk. Niet geheel verwacht maar ontzettend welkom.
Kinderen bouwden kampen terwijl de 'grote' mensen het bos en veld in trokken. Na de rondleiding liepen het terras en de hoekjes van de tuin vol met mensen die genoten van de veel te lang weg gebleven zon. De fotograaf was blij met de wolkenhemel en wij met het blauw er tussen. Het was fijn vele nieuwe mensen te ontmoeten maar ook onze vaste garde op bezoek te hebben die ons steeds steunen door dik en dun.
Dank aan ieder voor jullie talrijke opkomst maar vooral dank aan alle taartenbakkers, helpende handen en de meedenkers. Met name dank aan de buurvrouwen, Maria, Mariette en Martine.
De helpende vrienden Mathieu, Korneel, Stien en Edde, Gregory, Sue, Hans en mijn hele lieve man Dieter.
Warme groet,
Katrien
Warme groet,
Katrien
